ผมชอบผู้ชายด้วยกันนะครับ ขอเรียกคนที่ผมชอบว่า A แล้วกันนะครับ
คือผมกับ A เพิ่งมารู้จักกันตอนขึ้นมหาวิทยาลัยครับ ผมเข้ามหาวิทยาลัยมาคนเดียว ไม่รู้จักใครเลยแล้ว A ก็เป็นเพื่อนคนแรกที่ผมรู้จักตอนรับน้องครับ เขาเป็นคนน่ารักแล้วก็เฟรนลี่มากๆเลยคนนึง แต่ตอนนั้นก็ยังไม่ค่อยได้อะไรกันครับ เราเรียนอยู่คณะเดียวกันก็จริง แต่ก็อยู่กันคนละกลุ่มครับ ก็คุยกันบ้างตามประสาเพื่อนร่วมคณะครับ จนกระทั่งเวลาผ่านประมาณ 1 ปี A ก็ทักผมมาในเฟส เราได้คุยกันเรื่อยๆครับ จากบทสนาสั้นๆ มันก็ยาวขึ้นเรื่อยๆ จนบางวันที่ถึงตี 1 ตี 2 เลยก็มีครับ หลังจากนั้น A เริ่มชวนผมไปไหนมาไหนด้วยกัน เราไปกินข้าว ไปดูหนัง ทำอะไรโน่นนี่ด้วยกัน จนผมมั่นใจแล้วล่ะครับว่าผมชอบ A แล้วจริงๆ แต่ผมก็ยังไม่ได้บอกเขาไปนะครับ จนวันนึง A เขามาหอผม เราได้คุยกันเรื่องต่างๆ จนผมกับเขาก็นอนกอดกันครับ มันเป็นกอดแรกจากผู้ชายของผมเลย ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยมีแฟนเป็นผู้ชายเลยครับ ผมรู้สึกดีมากๆ หลังจากนั้น A ก็ขอมาหอผมเรื่อยๆ ผมก็ไปหอเขาบ้าง แต่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการนอนกอดกันเลยครับ ผมค่อนข้างก็มั่นใจด้วยนะครับว่า A เขาก็คิดอย่างเดียวกับผม
จนมาวันนึงผมได้ไปรู้ครับว่า A เขามีแฟนอยู่แล้ว เป็นผู้ชายคนนึงอยู่ต่างคณะ คบกันมาเกือบปี ตอนที่ผมรู้ผมแทบทำอะไรไม่ถูกเลยครับ จนวันนึงที่เขามาหาผมที่หอ ผมได้ถามเขาไปตรงๆเลยครับ ว่าเขารู้สึกยังไงกับผม เขาก็บอกว่าเขารู้สึกดีกับผมนะครับ ผมเป็นคนที่เขาอยู่ด้วยแล้วมีความสุขมากๆ ผมเลยถามเขาต่อเลยครับแล้วตอนนี้ที่คบกับแฟนอยู่เนี่ยยังไง เขาก็บอกผมตรงๆเลยครับว่า เขาขอโทษที่ไม่ได้บอกผมเรื่องนี้ แต่ตอนนี้เขากับแฟนแม้ยังไม่เลิกกัน แต่ก็เหมือนเป็นเพื่อนกันไปแล้ว ไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน แทบไม่ได้คุยกัน แล้วก็ทะเลาะกันบ่อยมากๆ เพราะแฟนเขาเป็นคนเอาแต่ใจอะไรประมาณนี้อ่ะครับ แล้วเขาก็ขอโทษผมอีกทีที่เขามาทำอย่างนี้กับผม ผมก็ได้แต่ไล่เขาให้ออกจากห้องไปอ่ะครับ คือตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
หลังจากนั้นผมไม่รู้จะทำยังไง เลยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนครับ เพื่อนผมก็บอกว่าให้ผมออกมาเหอะ ผมไม่ควรเข้าไปยุ่งกับคนที่มีเจ้าของแล้ว ผมเลยตัดสินใจบอกเขาไปครับว่า เรากลับไปเป็นเพื่อนกันเถอะ เขาก็โอเคแล้วก็ขอโทษผมครับ หลังจากนั้นเอาจริงๆผมก็ทำใจไม่ได้นะครับ ร้องไห้บ่อยมากๆเรื่องเขา
จนกระทั่งหลังจากนั้นไม่ถึงเดือน A กับแฟนก็เลิกกันครับ ที่ผมรู้เพราะเขาเข้ามาบอกผมเอง แต่ตอนนั้นผมไม่ได้ถามต่อนะครับว่าทำไมถึงเลิกกัน ได้แต่ถามไปว่าแล้วตอนนี้ A เป็นยังไง โอเคมั้ย A ก็บอกว่าโอเคนะ ไม่เป็นไร เลิกกันก็เป็นเพื่อนกันไป ผมเลยมีความหวังอีกครั้งเลยครับว่าเขาจะมาคบกับผมในถานะแฟนได้มั้ย แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรต่อไปนะครับ จนเวลาผ่านไปสักสัปดาห์หลังจากที่เขาบอกผม ผมก็ทอดสะพานหาเขาเลยครับ(เร็วไปม้ัยอ่ะ?) แต่เหมือนเขาไม่ยอมข้ามมาเลยครับ เราคุยกันน้อยลง น้อยลงมากๆ จนตอนนี้แม้แต่ในเฟสเราก็ไม่ได้คุยกัน จนผมรู้สึกครับว่า A เขาไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นกับผมแล้ว และเพื่อนผมก็ยังไปรู้มาอีกครับว่า A ไปคุยกับรุ่นน้องคนนึงอยู่? ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าจริงไม่จริงอย่างไงนะครับ จนมาถึงตอนนี้ผมกับเขาเราแทบจะไม่ได้คุยกันเลย แต่ผมก็ยังตัดใจจากเขาไม่ได้นะครับ เวลาเราได้คุยกัน ผมก็ยังหวังอยู่เรื่อยๆ แม้มันจะเป็นบทสนทนาเล็กๆก็ตาม
ผมเลยอยากถามเพื่อนๆพันทิปว่าผมควรทำยังไงต่อไปดีครับ ไปถามเขาเรื่องความรู้สึกตอนนี้ หรือว่าเลือกที่จะไม่คุยกับเขาเลยเพราะเขาก็เหมือนจะไม่รู้สึกอย่างนั้นกับผมแล้ว ถ้าผมยังคุยอยู่ ผมก็เจ็บฝ่ายเดียว หรือเลือกที่จะลองรอต่อไป หรือจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปเดี๋ยวสักวันก็จะคิดกับ A เป็นเพื่อนได้ ก็จะไม่เสียเพื่อนด้วย ผมฟุ้งซ่านมากจริงๆครับ จะอ่านนส.ก็อ่านไม่รู้เรื่อง ยิ่งช่วงนี้ก็เรียนหนักๆอยู่ด้วยครับ T^T
(Y) ผมควรทำอย่างไรต่อไปดีครับ (ไม่รู้จะตั้งชื่อกระทู้ว่าอะไรดี ลองเข้ามาได้ครับ T^T)
คือผมกับ A เพิ่งมารู้จักกันตอนขึ้นมหาวิทยาลัยครับ ผมเข้ามหาวิทยาลัยมาคนเดียว ไม่รู้จักใครเลยแล้ว A ก็เป็นเพื่อนคนแรกที่ผมรู้จักตอนรับน้องครับ เขาเป็นคนน่ารักแล้วก็เฟรนลี่มากๆเลยคนนึง แต่ตอนนั้นก็ยังไม่ค่อยได้อะไรกันครับ เราเรียนอยู่คณะเดียวกันก็จริง แต่ก็อยู่กันคนละกลุ่มครับ ก็คุยกันบ้างตามประสาเพื่อนร่วมคณะครับ จนกระทั่งเวลาผ่านประมาณ 1 ปี A ก็ทักผมมาในเฟส เราได้คุยกันเรื่อยๆครับ จากบทสนาสั้นๆ มันก็ยาวขึ้นเรื่อยๆ จนบางวันที่ถึงตี 1 ตี 2 เลยก็มีครับ หลังจากนั้น A เริ่มชวนผมไปไหนมาไหนด้วยกัน เราไปกินข้าว ไปดูหนัง ทำอะไรโน่นนี่ด้วยกัน จนผมมั่นใจแล้วล่ะครับว่าผมชอบ A แล้วจริงๆ แต่ผมก็ยังไม่ได้บอกเขาไปนะครับ จนวันนึง A เขามาหอผม เราได้คุยกันเรื่องต่างๆ จนผมกับเขาก็นอนกอดกันครับ มันเป็นกอดแรกจากผู้ชายของผมเลย ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยมีแฟนเป็นผู้ชายเลยครับ ผมรู้สึกดีมากๆ หลังจากนั้น A ก็ขอมาหอผมเรื่อยๆ ผมก็ไปหอเขาบ้าง แต่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการนอนกอดกันเลยครับ ผมค่อนข้างก็มั่นใจด้วยนะครับว่า A เขาก็คิดอย่างเดียวกับผม
จนมาวันนึงผมได้ไปรู้ครับว่า A เขามีแฟนอยู่แล้ว เป็นผู้ชายคนนึงอยู่ต่างคณะ คบกันมาเกือบปี ตอนที่ผมรู้ผมแทบทำอะไรไม่ถูกเลยครับ จนวันนึงที่เขามาหาผมที่หอ ผมได้ถามเขาไปตรงๆเลยครับ ว่าเขารู้สึกยังไงกับผม เขาก็บอกว่าเขารู้สึกดีกับผมนะครับ ผมเป็นคนที่เขาอยู่ด้วยแล้วมีความสุขมากๆ ผมเลยถามเขาต่อเลยครับแล้วตอนนี้ที่คบกับแฟนอยู่เนี่ยยังไง เขาก็บอกผมตรงๆเลยครับว่า เขาขอโทษที่ไม่ได้บอกผมเรื่องนี้ แต่ตอนนี้เขากับแฟนแม้ยังไม่เลิกกัน แต่ก็เหมือนเป็นเพื่อนกันไปแล้ว ไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน แทบไม่ได้คุยกัน แล้วก็ทะเลาะกันบ่อยมากๆ เพราะแฟนเขาเป็นคนเอาแต่ใจอะไรประมาณนี้อ่ะครับ แล้วเขาก็ขอโทษผมอีกทีที่เขามาทำอย่างนี้กับผม ผมก็ได้แต่ไล่เขาให้ออกจากห้องไปอ่ะครับ คือตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
หลังจากนั้นผมไม่รู้จะทำยังไง เลยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาเพื่อนครับ เพื่อนผมก็บอกว่าให้ผมออกมาเหอะ ผมไม่ควรเข้าไปยุ่งกับคนที่มีเจ้าของแล้ว ผมเลยตัดสินใจบอกเขาไปครับว่า เรากลับไปเป็นเพื่อนกันเถอะ เขาก็โอเคแล้วก็ขอโทษผมครับ หลังจากนั้นเอาจริงๆผมก็ทำใจไม่ได้นะครับ ร้องไห้บ่อยมากๆเรื่องเขา
จนกระทั่งหลังจากนั้นไม่ถึงเดือน A กับแฟนก็เลิกกันครับ ที่ผมรู้เพราะเขาเข้ามาบอกผมเอง แต่ตอนนั้นผมไม่ได้ถามต่อนะครับว่าทำไมถึงเลิกกัน ได้แต่ถามไปว่าแล้วตอนนี้ A เป็นยังไง โอเคมั้ย A ก็บอกว่าโอเคนะ ไม่เป็นไร เลิกกันก็เป็นเพื่อนกันไป ผมเลยมีความหวังอีกครั้งเลยครับว่าเขาจะมาคบกับผมในถานะแฟนได้มั้ย แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรต่อไปนะครับ จนเวลาผ่านไปสักสัปดาห์หลังจากที่เขาบอกผม ผมก็ทอดสะพานหาเขาเลยครับ(เร็วไปม้ัยอ่ะ?) แต่เหมือนเขาไม่ยอมข้ามมาเลยครับ เราคุยกันน้อยลง น้อยลงมากๆ จนตอนนี้แม้แต่ในเฟสเราก็ไม่ได้คุยกัน จนผมรู้สึกครับว่า A เขาไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นกับผมแล้ว และเพื่อนผมก็ยังไปรู้มาอีกครับว่า A ไปคุยกับรุ่นน้องคนนึงอยู่? ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าจริงไม่จริงอย่างไงนะครับ จนมาถึงตอนนี้ผมกับเขาเราแทบจะไม่ได้คุยกันเลย แต่ผมก็ยังตัดใจจากเขาไม่ได้นะครับ เวลาเราได้คุยกัน ผมก็ยังหวังอยู่เรื่อยๆ แม้มันจะเป็นบทสนทนาเล็กๆก็ตาม
ผมเลยอยากถามเพื่อนๆพันทิปว่าผมควรทำยังไงต่อไปดีครับ ไปถามเขาเรื่องความรู้สึกตอนนี้ หรือว่าเลือกที่จะไม่คุยกับเขาเลยเพราะเขาก็เหมือนจะไม่รู้สึกอย่างนั้นกับผมแล้ว ถ้าผมยังคุยอยู่ ผมก็เจ็บฝ่ายเดียว หรือเลือกที่จะลองรอต่อไป หรือจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปเดี๋ยวสักวันก็จะคิดกับ A เป็นเพื่อนได้ ก็จะไม่เสียเพื่อนด้วย ผมฟุ้งซ่านมากจริงๆครับ จะอ่านนส.ก็อ่านไม่รู้เรื่อง ยิ่งช่วงนี้ก็เรียนหนักๆอยู่ด้วยครับ T^T